آمدیم ما در عرب با هور او                             آشنا گردیده ایم با نور او
هر طرف ناظر شدیم نامی قریب                   گشته زینت بر سر هور غریب
نام چهارده نور، زانوار خدا                             نام هر گردان و هر واحد ، جدا
آیت گردان و واحدهای او                               نام احمد بود و فرزندان او
موقعیتها کنار جاده  بود                                 آن نگین آخرین موسی بود
یک غلام شیر دل رأسش به نی                      پیش قراول بود در ناله چو ، نی
رهبرگردان شهید فاخر است                         بر یتیمان روز محشر شافع است
بی قراران یتیمش سوختند                           در فراقش مثل شمع می سوختند
یاسر و مقداد و بوذر بی بدیل                        نام گروهانهای این جمع جمیل
دربیابان بود، قبر محرابشان                           جایگاه نیمه ی شبهایشان
سابقون) شیرینی احوالشان                         (راضیةُ مرضیه) افکارشان
(یا عظیم) گفتی  در اذکارشان                       شاید این سریست در اسرارشان
(ارجعی ربک) زبان حالشان                           جزء کلام حق خریداری نداشت بازارشان
(واقعه) نقل و نبات محفلش                           (بی ملاحت) اصطلاح خاصه اش
بر یمین خال ولایت شد عقیق                       نیمه شب دست یسار سوی رفیق
در دعا حال عجیبی داشتند                          شور و شوق بی نظیری داشتند
صبح که می شد دست به بیعت می زدند        (عهد) خوانده (العجل) دم می زدند
صبحگاهان کربلایی می شدند                      با زیارت نینوایی می شدند

لحظه ی، دیدار حق عطر میزدند                     دست و سر خزاب جنت میزدند
با نمک آغاز می کردند غذا                           (نعمة المشکوره) هم ذکر غذا
کنیه ، آنها بود شیخ جبهه ها                       با وضو بودند لحظه ، لحظه ها
با صفا خواندند مناجات علی                         ذکر لبهاشان علیا" یا علی
عده ای از این رفیقان پر زدند                         رفته ، درب خانه ی ، حیدر زدند
در ره کرببلا جان داده اند                             دست و پا ، هم سر به جانان داده اند
با ولایت عشق بازی کرده اند                       کربلا دانشگه خود کرده اند
عرش اعلای خدا مأوایشان                         ماهمه شرمنده ایم از رویشان
راهشان پاینده هست و جاودان                   یادشان همواره باشد جاودان          
عده ای عهد بسته با سیدعلی                    بَعد ، روح الله شدند یار علی
ماعقب افتادگان از قافله                            از چه راهی کم کنیم این فاصله
 بارالها چون نداریم ما توان                           ضعف ایمان کرده ما را بی توان
دست ما را خود  در دستت بگیر                   سوی یاران برده ، خود جانم بگیر      
گفت بوفضل قسمتی از حالشان                  گرچه او هم غافل است از حالشان
ابوالفضل (بوفضل) جعفری