میرزا محمد اشراقی (اعتضاد) 

میرزا محمد فرزند محمد ابن جعفر بن ملک محمد شیرازی ملقب به “اعتضاد” و متخلص به “اشراقی” و بعد “مخلص” در ذیحجه سال 1299 ه.ق در گلپایگان متولد شد و دروس اولیه را نزد والد خود آموخت و بعد در محضر علی و روحانیون معروف گلپایگان به کسب و تحصیل دانش اشتغال ورزید و از طبع شعر و نویسندگی بهره کافی داشت. شغل اصلی او وکالت عدلیه بود که در بروجرد، اراک، الیگودرز، خمین، گلپایگان و خوانسار فعالیت داشت و از ورزیده ترین وکلای عدلیه زمان خود بود. او در سال 1309 ه.ش که علی اکبر داور وزیر عدلیه برای ایجاد تشکیلات جدید وارد گلپایگان شد، به علت آزردگی وزیر مورد خشم قرار گرفت و مدتی گوشه نشین بود و در این ایام به کار شعر و شاعری پرداخت. از تالیفات او شیخ و شاب و در سال 1313 در 60 سالگی فوت کرد.

منبع : اقوام ایرانی

نسرین معظمی

از خانواده معظمی گلپایگانی – فرزند حسن خان معظمی می باشند. مشارالیها دوره ی دبستان را در مدرسه ی ژاندارک تهران و سپس به دانشکده علوم دانشگاه رفت و در سال 1341 لیسانس زیست شناسی گرفت. در سال 1349 دوره فوق لیسانس علوم آزمایشگاهی را در دانشگاه اصفهان گذرانید و مدرک دکترا در رشته میکروبیولوژی شناسی دریافت و بعد از مراجعت به ایران در سال 1361 به عنوان میکروب شناس به سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ایران پیوست. دکتر نسرین معظمی در جشنواره خوارزمی جایزه ی اول را در زمینه ی تحقیق علمی را به خاطر تولید محلی “باسیلوس تورن ژنیسیس ، سروتایپ اچ – 14” که در مبارزه ی با بیماری مالاریا اهمیت استفاده از سم حاصله در کشتن لاروهای پشه مالاریا به کار می رود را دریافت کرد.

منبع : اقوام ایرانی

 میرزا یحیی خان

میرزا یحیی خان و پسرش میرزا محمد خان معظم السلطان گلپایگانی (اهل رباط ابلولان) از اعیان و اشراف گلپایگان و از خاندان متنفذ و مورد اعتماد مردم گلپایگان بودند که ریاست شهر را به عهده داشتند. میرزا محمد خان در انقلاب مشروطیت از طرفداران و کمک دهندگان به نهضت بود و به پاس همین خدمات در بین اهالی محبوبیت داشت که انتخابات دوره ی پنجم مجلس شورای ملی سال های 1303 و دوره ششم سال های 1305 ه.ش به نمایندگی مردم گلپایگان در مجلس شورای ملی انتخاب شدند. وی فردی روشنفکر با حسن نیت و معارف پرور و فرهنگ دوست بود. از اقدامات مهم او ایجاد اولین مدرسه با سبک جدید در گلپایگان به هزینه ی شخصی بود که به نام خودشان مدرسه معظمیه نامیده شد و ریاست آن را دکتر محمد خان اشراقی با حکم رسمی دولتی برای اولین بار گلپایگان عهده دار شدند.

منبع : اقوام ایرانی

محمد تقی مذهبی

از فرهنگیان ادیب و فاضل و اهل قلم گلپایگانی که در یک خانواده مذهبی و متقی پرورش یافته و دارای طبع شعر و ذوق فراوان هستند. وی سال ها در متون ادبی و دیوان شعرا به تحقیق درباره شعرای گلپایگان اشتغال داشته اند که ماحصل آن تحقیقات اثر نفیس تذکره شعرای گلپایگان است.

منبع : اقوام ایرانی

شهید محمدعلی گلپایگان 

شهید گلپایگان از شهدای دفاع مقدس است که در اسفندماه سال 1315 در روستای گوگد از توابع شهرستان گلپایگان چشم به دنیا گشود. با آغاز جنگ تحمیلی، او به سپاه پیوست و در جبهه ها حضور یافت. در نهایت، در سیزدهم مرداد 1362 با سمت معاون و مسئول گروهان در منطقه حاج عمران عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدت ها در این منطقه باقی ماند تا در بیستم فروردین 1372 پس از تفحص در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. از این شهید والا مقام 3 پسر و 4 دختر به یادگار مانده است. ...

خسرو بزرگی

فرزند مرحوم حسن بزرگی، متولد گلپایگان – تحصیلات دبیرستانی و دانشگاهی را در رشته معماری در تهران با درجه ممتاز به پایان رسانید و برای تکمیل تحصیلات عالیه عازم آمریکا شد و از دانشگاه پنسیلوانیا با رتبه برتر، درجه دکتری معماری دریافت نمود و استاد سرشناس دانشگاه های معتبر آمریکا گردید.

منبع : اقوام ایرانی

جواد غیاثی در سال 1300 ه.ش در بلولان گلپایگان متولد گردید، تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه و بعد در مدارس دولتی گلپایگان و دبیرستان فردوسی تمام کرد و به علت استعداد و حافظه و خط و ربط خوب از شاگردان موفق مدارس بود. به سرودن اشعار به لهجه محلی علاقمند بود. کتاب فرهنگ عامه گلپایگان را در سال 1378 منتشر نمود.

منبع : اقوام ایرانی

• امیری معظمی
• امیر قلی معظمی متخلص به «امیر» فرزند میرزا ابوتراب خان، ملقب به سررشته دار که بعدها به لشگر نویس شهرت یافت. در سال 1323 ه.ق در گلپایگان تولد یافت. تحصیلات مقدماتی را در مکتبخانه نزد قطب و بقیه را در مدرسۀ معظمیّه که به سبک جدید تاسیس و به مدیریت مرحوم دکتر محمود خان اشراقی (شوهر خواهرش) که با همکاری مرحوم آقا علی خوشنویسان و دیگران اداره می شده، ادامه داد. سپس به تهران مهاجرت نمود. از سال 1309 ه.ش دوره مدارس جدید را در مدرسه علمیّه تهران و دبیرستان سن لوئی که توسط فرانسوی ها اداره می شد تمام کرد و از دانشکده حقوق و دانشسرای عالی و نیز کلاس عالی مالی و دانشکده ادبیات فارسی 4 دانشنامه دریافت نمود. مشهورترین قصیده او به نام ارزاقیّه حدود سیصد بیت است که انتقاد کوبنده و تند از وضع نابسامان ادارات مالیات گیری، فساد و دستگاه اداری، اختلاس اموال عمومی و ادارات مرکزی کل انحصار تریاک– گمرک و غیره را نشان می دهد. مدتی هم در وزارت عدلیه به شغل قضا مشغول بود و در وزارت مالیه تا مدیر کل وزارتی ترقی کرد. در سال 1325 ه.ش روزنامۀ ادبی، سیاسی، اجتماعی ناخدا را به مدت دو سال مرتباً منتشر نمود، تا در سال 1327 از طرف دولت موقت توقیف گردید. در سن 85 سالگی در اردیبهشت 1368 در تهران وفات یافت و در بهشت زهرا مدفون گرید. از نامبرده علاوه بر روزنامه ناخدا – مجموعه شعر اشک عاشق به طبع رسیده است. داستان های او به نام مرغ محبوس، روشنک، شمشاد، تاج و تاراج بخشی در روزنامه ناخدا و سایر جراید چاپ شده است.
• منبع : اقوام ایرانی

ابوالقاسم جرفادقانی

اباالقاسم بن محمد ربیع جرفادقانى صاحب مصنفات بسیار و حواشى بر کتب معقول و منقول و علامه مجلسى حوزه اجازه او را از ملامهر على گلپایگانى نقل کرده و او معاصر مجلسى او بوده.

دیوان فرخی (ابوالحسن علی بن جولوغ متخلص به فرخی) زمان تالیف قرن چهارم ه.ق به خط نستعلیق شکسته ایشان در سال 1276 ه.ق تحریر یافته است.

اقوام ایرانی