ملیت : ایرانی - قرن : 14منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
(1325 -1262 ش)، عالم، صوفى، روزنامه نگار و شاعر، متخلص به شمس. در
گلپایگان متولد شد. تا سن هجده سالگى در زادگاه خویش به تحصیل علوم ادبى،
صرف و نحو، منطق و معانى و بیان پرداخت. پس از آن به اصفهان رفت و حکمت و
کلام را نزد استادان آن شهر فراگرفت. سپس در 1280 ش به نجف رفت و چند سالى
به تحصیل فقه و اصول و حکمت پرداخت. پس از بازگشت به ایران، به تهران و
مشهد سفرهایى کرد و به خدمت بعضى از مشایخ صوفیه رسید و دست ارادت به حاج
ملا سلطانعلى گنابادى داد و پس از او به فرزندش پیوست و از طرف صالح
علیشاه، شیخ طایفه در اصفهان گردید و اجازهى ارشاد و دستگیرى به او داده
شد و به ناصر علیشاه شهرت یافت. مدتى در فرهنگ اصفهان مدیر دبستان حکمت و
چندى دبیر دبیرستانها بود. در سال 1305 ش روزنامهى «عنقا» را منتشر ساخت ومدت یک سال به نشر آن همت گماشت. سرانجام در اصفهان درگذشت و در تخت
فولاد، جنب تکیهى کازرونى دفن شد. آثار وى: «نور الابصار»؛ «اسرار عشق»؛
«تفسیر سورهى یوسف»، به شعر؛ «شمس التواریخ»؛ «جذوات الهیه»، به شعر؛
«نامهى سخنوران»؛ «هدایة الامم»؛ «معرفة الروح».